Περικαρδίτις

Το περικάρδιο περιβάλλει και προστατεύει το μυοκάρδιο. Αποτελείται από δύο χιτώνες, έναν εσωτερικό ορογόνο χιτώνα από μονήρη στοιβάδα μεσοθηλιακών κυττάρων σε επαφή με το μυοκάρδιο, που ονομάζεται περισπλάχνιο πέταλο και έναν δεύτερο ινώδη, εξωτερικό , χιτώνα που ονομάζεται περίτονο πέταλο. Το περίτονο περικάρδιο προσφύεται μέσω συνδέσμων, με γειτονικές δομές. Μεταξύ των δύο πετάλων του περικαρδίου, υπάρχει η περικαρδική κοιλότητα, που περιέχει φυσιολογικά 15-35ml διαυγούς υγρού. Η φλεγμονώδης διήθηση του περικαρδίου, ονομάζεται περικαρδίτιδα. Τα αίτια της φλεγμονής, μπορεί να είναι ιδιοπαθή, λοιμώδη, (πχ ιοί, μικρόβια, μύκητες), ή μή λοιμώδη, (πχ αυτοάνοσα νοσήματα, τοξική δράση φαρμάκων, ακτινοθεραπεία, διήθηση νεοπλασματικών κυττάρων, μετεμφραγματικά). Η οξεία περικαρδίτιδα, χαρακτηρίζεται από οξύ θωρακικό πόνο, περικαρδιακό ήχο τριβής, ηλεκτροκαρδιογραφικές αλλοιώσεις και ανίχνευση στο αίμα μη ειδικών δεικτών φλεγμονής, αλλά και νέκρωσης. H ανάπαυση, τα ΜΣΑΦ, η κολχικίνη και σε ειδικές περιπτώσεις η κορτιζόνη, είναι θεραπεία εκλογής.